Sunday, August 3, 2008
ЛИСАБОНСКИОТ ДОГОВОР
И НАДВОРЕШНО - ПОЛИТИЧКИОТ ИДЕНТИТЕТ НА УНИЈАТА
Лисабонскиот договор е склучен на 13 декември 2007 година, во главниот град на Португалија, Лисабон. Со склучувањето на овој т.н. “Реформски договор”, се прави значаен, фундаментален исчекор напред во поглед на политичкото интегрирање на ЕУ и втемелувањето на нејзиниот надворешно – политички идентитет.
Неговото значење, произлегува токму од институционално – политичката определба на државите – членки, за санација и консолидација на демократскиот дефицит и кризата на идентитетот на Унијата, во која таа се затекна по “падот” на европскиот устав. Таа ситуација отвори многу прашања, што се однесува на тоа како понатаму ќе се развива Унијата и дали таа ќе биде способна да “се конституира како функционална политичка / надворешно – политичка унија”.[1]
Таквата определба на Унијата, преку овој договор прави “сизифовски напори” за нејзино конституирање во политичка унија, а паралелно со тоа и втемелување на нејзиниот надворешно – политички идентитет.
- Значењето на надворешно – политичкиот идентитет за ЕУ. Според тоа, се поставува прашањето, зошто е важен надворешно – политичкиот идентитет на Унијата?
Затоа што, во услови на интензивна, центрифугална европска интеграција, интензивна и тензична глобализација, поттикнувана од униполаризмот на САД, како и ноторниот предизвик на мултиполаризмот, “ЕУ ќе мора [да се подготви] да застане на свои нозе, доколку сака да продолжи да чекори понатаму”.[2] Втемелувањето на нејзиниот надворешно – политички идентитет, значи битно редефинирање и концептуализирање на нејзината “надворешна слика” односно битна реконцептуализација на европската препознатливост, засебност и единственост, во водењето на надворешната политика и нејзиното присуство на светската политичка сцена. Сето тоа подразбира:
дефинирање на унијата како политичка унија со свој оригинален надворешно – политички идентитет, опозитен на надворешно – политичкиот идентитет и интереси на останатите глобални играчи, пред се САД.[3]
Во контекст на тоа, битно е да се нагласи дека, дефинирањето на надворешно – политичкиот идентитет на Унијата, истовремено не значи и негативно опонирање кон веќе етаблираните големи сили и единствената светска супер – сила, САД. Концептуализирањето на “опозитен” надворешно – политички идентитет, во контекст на конкретниот труд, подразбира изнаоѓање на соодветни институционално - политички механизми од страна на Унијата, со цел свое автономно, засебно и независно, а истовремено неконфликтно и конструктивно дефинирање и втемелување на својот надворешно – политички идентитет.
Втемелувањето на еден политички идентитет / надворешно - политички идентитет, не претставува ipso facto противење или конфронтирање со друг, веќе етаблиран политички субјект. Констатацијата донесена врз основа на “конфликтното” стојалиште за формирање на идентитети, само би ја потврдило Шмитовата “теорија на конфликтност”, која во рамките на својот философски дискурс, тргнува од тоа дека: “Омразата кон другите, е неопходна за создавање на солидарност во хомогеното ЈАС”.[4] Што се однесува до Унијата и нејзината специфична генеалошка природа, оваа теорија се чини како несоодветна. Затоа што, изградбата на политичкиот идентитет / надворешно - политичкиот идентитет на Унијата, уште од самиот свој почеток, се продуцира и развива во едни други и поинакви услови. Услови во кои соработката, почитувањето и интеграцијата, претставуваат sine qua non за нејзино функционирање и комуникација со меѓународната средина. Во таа насока, уште од самиот свој почеток, Унијата ги прокламира своите фундаментални вредности, опозитни на омразата, конфронтацијата и дискриминацијата. Додека пак, формирањето на таков “опозитен” надворешно – политички идентитет на Унијата во однос на САД и другите потенцијални глобални играчи односно Русија, Кина, Бразил, Индија и сл. би можело да се аспектира низ призмата на аксиолошката рамка на надворешната политика на Унијата, која ионака е “опозитна” во однос на аксиолошката рамка на надворешната политика на претходно наведените политички субјекти. Еклатантен пример за тоа, претставува афирмацијата на т.н. “десет заповеди на ЕУ”, кои во себе ги стипулираат фундаменталните, цивилизациски вредности на човештвото, како што се: демократијата, човековите права и слободи, социјалната правда, одбивноста кон национализмот и милитаризмот и.т.н.
НАПОМЕНА: ЗА ПОНАТАМОШНО ЧИТАЊЕ Е ПОТРЕБНА ДОЗВОЛА ОД АВТОРОТ.
Wednesday, March 12, 2008
But we see things differently; we stand for openness, accountability and democratic legitimacy.With the Treaty of Lisbon to be ratified by 2009 it would be possible for there to be one person to call - the same person as President of the Commission and the European Council.
Thursday, September 20, 2007
as a Libertarian tendency
Inspired by the progressive spirit of the Manifesto of Ventotene and its idea of Freedom and
According to the Manifesto, “…Modern civilization has taken the principle of freedom as its basis, a principle which holds that man must not be a mere instrument to be used by others but an autonomous centre of life…” therefore, the Freedom and Liberty of the individual is the most important element into the process of creating an European Federal state, creating the New Europe. The essence of this sentence is the Freedom and
In the text below, I will present the meaning of Libertarianism as a tendency and evolutionary basis for the further development of the Euro-federalist idea. This idea should be canalized into the direction to defend, prevent and articulate the fundamental interest of the individual vis a vis the future European state. That fundamental interest includes Freedom and
So, the Euro-federalism it is not an idea for creating a European super state, or other total and centralized state. It’s an idea for creating a “goodwill state” which will be able to recognize and respect the dignity of all peoples. The recognition of dignity, mean recognition and respecting for the man basic needs, the need for self-expression and self-confirmation in the society despite the authority of the state. These two values are the source of Freedom and
Previous trinity of terms is the sub elementum of Libertarian political philosophy. Libertarianism is generally considered a concept of political philosophy and identifies the condition in which an individual has the ability to act according to his or her own will. This political philosophy proclaims the principle of progressive individualism. Progressive individualism presupposes an associative / altruist individualism, based on
I say associative / altruist individualism, because every individual has the absolute freedom to live in a community or be part of an organization whose values or culture are closely related to what one wants; or on a more basic level, to associate with any individual one chooses.
Accordingly, individuality can be described as “the consciousness of the individual as to what he is and how he lives”, while individualism means “each individual has the right to exercise maximum influence over all matters which concern him/her, limited necessarily by the rights of other individuals”. The limitation of influence, by the rights of the other individuals, is derived from the consciousness, which is produced by dignity itself.
The meaning of
Consequently, the individual, individuality and the individualism in general from the Libertarianism is transmitted into Euro-federalism by the principle of subsidiarity. The principle of subsidiarity is the main pillar of the Euro-federalist idea. Through the subsidiarity, the Euro-federalism could achieve his own goal.
Per definitionem, subsidiarity is the principle “which states that matters ought to be handled by the smallest (or, the lowest) competent authority”. That competent authority is the individual itself. According to the Manifesto of Ventotene, the man, the individual, should be an autonomous centre of life. So, the subsidiarity is the best road to affirmation and confirmation of the individual into the New Europe.
In practice, the principle of subsidiarity could realize itself through: devolution, decentralisation and deconcentration of the political power, localism, municipalism, regionalism e.t.c. This principle is consistent with the various types of democracy, which allowed full participation of the individual in the decision-making process, especially grassroots democracy, participative democracy or direct democracy, because they could provide a political satisfaction for all the individuals at all layers and levels in the Federal Europe - The New Europe.
That means, a tendency directed towards designing political processes where as much decision-making authority as practical is shifted to the state's lowest geopolitical level and all decisions in society shall not be made on a higher level than necessary.
So that, the main significance of the principle of subsidiarity, is enabling a political opportunity for the individual to achieve its intentions, needs and above all, his self-expression and self-confirmation in the society of the New Europe, as conditio sine qua non for reaching the Freedom and Liberty.
But why a Libertarian tendency of Euro-federalism? Because that is a philosophy of a new social order based on the released energies of the individual and free association of liberated individuals. Because there is no individuality without
The struggle for the New Europe must be a struggle for Freedom and
Goran Ilik